Bir yazar icin prestijli bir edebiyat ödülü almak, onun icin bir dönüm noktasi niteligi tasir. Romain Gary de Cennetin Kökleri eseriyle Goncourt Ödülü kazanarak dünya edebiyatinda rüstünü ispat etmis bir yazar olsa dahi bununla yetinmeyecektir. Ödülün ardindan Fransiz elestirmenlerin, kendini tekrar ettigi iddiasi üzerine yeni bir persona olusturur ve mile Ajar mahlasiyla yazmaya baslar.


Mevzuatinin katiligiyla nam salmis bu ödülü mahlasla ikinci kez kazanarak edebiyat camiasini, elestirmenleri ve okuru tarihe Ajar Olayi olarak gececek bir aldatmacayla alt eden Garynin, bu oyunda kendini yok ederek var edisine anbean taniklik etmemizi saglayan, yer yer otobiyografik bir -mis gibi yapma öyküsü ise Yalan-Romanda anlatilir.


Taklitler üzerine kurulu bir normallige uyum saglamaya zorlayan düzenin ortasinda sikisip kalmis nevrotik bir karakterin burjuva toplumdan öc alma mücadelesi, kacilan gercekligin söylenen tüm yalanlardan daha carpici oldugunu gözler önüne seriyor.


O oradaydi. Birisi, bir kimlik, ömür boyu tuzak, yoklugun varligi, bir sakatlik, bir parcalanma, bir hakimiyet kuruyor, bana dönüsüyordu. mile Ajar.


Kendimi canlandirmistim.


Donup kalmis, yakalanmis, durdurulmus, tutulmus, köseye sikistirilmistim. Kisacasi, vardim.